Egipt – Św. Katarzyna – klasztor
Klasztor prawosławny Św. Katarzyny znajduje się u podnóża wzmiankowanej w Starym Testamencie góry Synaj, na której Mojżesz miał otrzymać Tablice Przykazań. Góra jest znana i czczona również przez muzułmanów, którzy nazywają ją Jabal Musa. Cały obszar uznany jest za święty przez trzy wielkie religie: chrześcijaństwo, islam i judaizm. Klasztor, założony w VI w., jest najstarszym klasztorem chrześcijańskim, który do dzisiaj zachował swą pierwotną funkcję. Jego zabudowania są niezwykle istotne dla badań nad architekturą bizantyjską. W klasztorze przechowywany jest wspaniały zbiór rękopisów chrześcijańskich i ikon. Klasztor wznosi się w otoczeniu dzikiego, górskiego krajobrazu, pośród którego znajdują się liczne stanowiska i zabytki archeologiczne.
(Kryt. I, III, IV, VI / 2002)
Egipt – Teby – miasto starożytne
Teby, stolica Średniego i Nowego Państwa Egiptu, były miastem boga Amona. Świątynie, pałace w Karnaku i Luksorze, nekropole Doliny Królów i Doliny Królowych stanowią cenne świadectwo cywilizacji egipskiej w okresie największej świetności.
(Kryt. I, III, VI / 1979)
Maroko – Ait-Ben-Haddou – historyczny ksar
Zespół glinianych budowli otoczonych wysokimi murami, stanowi tradycyjny typ zabudowy prasaharyjskiej. Domy skupiają się wewnątrz murów obronnych, wzmocnionych basztami narożnymi. Ait-Bin-Haddu, położone w prowincji Ouarzazate, stanowi doskonały przykład architektury południowego Maroka.
(Kryt. IV, V / 1987)
Maroko – Marrakesh – medyna
Marrakesz, założony w latach 1070-1072 przez Almorawidów (1056-1147), był przez długi okres głównym ośrodkiem politycznym, gospodarczym i kulturalnym zachodniej części świata muzułmańskiego, obejmującego Afrykę Północną i Andaluzję. Z tego okresu pochodzą imponujące zabytki: meczet Kutubijja, kasba, mury miejskie, monumentalne bramy, ogrody itp. Do późniejszych klejnotów architektonicznych zalicza się pałac el-Badi, medresę Ben Jussuf, nekropolę Sadytów, kilka okazałych rezydencji oraz plac Dżamma El Fna, prawdziwy spektakl pod gołym niebem.
(Kryt. I, II, IV, V / 1985)
Tunezja – Karthagina – stanowisko archeologiczne
Począwszy od VI w. p.n.e., Kartagina, założona w IX w. p.n.e. w Zatoce Tunetańskiej, stworzyła imperium handlowe obejmujące większą część basenu Morza Śródziemnego. Była ośrodkiem wspaniałej cywilizacji. Po długim okresie wojen punickich zajęła terytoria Rzymu, lecz została zniszczona przez Rzymian w r. 46 p.n.e. Na jej ruinach powstała wówczas druga, rzymska Kartagina.
(Kryt. II, III, VI / 1979)
Tunezja – Sousse – medyna
W okresie panowania Aghlabidów (800-909) Susa była ważnym portem handlowym i wojskowym. Stanowi ona typowy przykład miasta pierwszych wieków islamu. Wraz z kasbą, murami obronnymi, medyną i wielkim meczetem, meczetem Bu Flat i jego typowym ribatem, będącym jednocześnie fortem oraz budowlą sakralną, stanowiła jeden z elementów systemu obronnego wybrzeża.
(Kryt. III, IV, V / 1988)
Republika Zielonego Przylądka – Cidade Veiha – historyczne miasto
Rebeira Grande, które zmieniło swoją nazwę na Cidade Veiha w XVIII wieku, to pierwsza osada europejska w strefie zwrotnikowej. Usytuowane w zachodniej części wyspy Santiago, miasto wyróżnia się oryginalnym rozkładem ulic oraz imponującymi zabytkami. Wśród nich znajdują się dwa kościoły, twierdza królewska oraz plac, na którym niegdyś ustawiony był pręgierz przeznaczony do karania niewolników.
(Kryt. II, III, VI/ 2009)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz